Zavallı Adam Şiiri - Mehmet Macit

gün batımı renkleri, vadide erken solmuş.
bir fotoğraf ortada, masanın süsü olmuş.
bu akşamın sonunda, gözlerin yine dolmuş.
gecelere mahkumsun, ışıklar sana haram.

Çilingirin başında, aşkına esir kaldın.
Unutmak umuduyla, içkini erken aldın.
dökülen yaşlarını, rakıya meze saydın.
şişelere mahkumsun, pınarlar sana haram.

beklediğin son bahar, belki yıllar alacak.
özlediğin o mevsim, sana hasret kalacak
Sığındığın bu yerde, hüzün seni bulacak.
engellere mahkumsun, umutlar sana haram.

dolunay ışığında, sanki resme bakarsın.
üşüyen ellerinde, izler kaldı sanırsın.
kurumuş yapraklarda, aşka umut ararsın.
hayallere mahkumsun, rüyalar sana haram.

kağıtlara yazarsın, yürekteki sancını.
mısralara gizlersin, gönlündeki aşkını.
sesleniyor yapraklar, ruhundaki yangını.
şiirlere mahkumsun, şarkılar sana haram.

görmedin saçlarını, aynalara dargınsın.
eskiyen bedeninle, anılarda yalansın.
aşkının azabında, sızlanmayan adamsın.
geçmişlere mahkumsun, yarınlar sana haram.

Zavallı dedim sana, sözlerime darılma.
Bedenim oldun bana, kaderine ağlama.
Beraber çıktık yola, kimselere bırakma.
Çilelere mahkumsun, dualar sana haram.

Mehmet Macit
15.10.2012