Zavallı Şiiri - Miray Seyyar

yanımda yatıyordun
gözlerin kapalı ay ışığı suratında
bir ruh kaç kez kırılabilirse
o zavallı yatakta o kadar kırıldım

nefesin kulaklarımdaydı ne fark eder
ertesi gün beni terk edecektin
iki kor yan yana
geceyi ateşe verdik o gün

çıplaktım ağlıyordum
tüm bedenim sızlarken kollarında
bir bebek gibiydim anne karnında
biz ayrılırken dahi birlikteydik

yeryüzündeki saadetimi birkaç saate sığdırdım
sadece yanında yaşamak istiyordum
acı içinde bir böcektim ben
üstüme basmayan tek sen vardın

seni özlemek ne kadar kutsaldı
elemli vücudumdaki yanık sızısı
içimdeki hüzünlerin altını çizdin
o koyu renkli gözlerinle

sensiz geçirdiğim her saniyem boşa harcanmış
sensiz aldığım her nefesim beni öldürüyor kendini reddedip
tek dileğim vardır hayattan
yanında yaşayıp sana ölmek