Zavallı Şiiri - Metin Ataolur

Yıllardır bir savaş var kesintisiz beynimde,
Hep yenik çıkıyorum..galibiyet nefsimde..

Bitmiyor mücahede,aceb yenilirmiyim..
Katil nefis elinde,esirde düşermiyim..

Onun tutsaklığı zor,emsali görülmemiş..
Dünya zindanlarında,yaşanıp bilinmemiş..

Unuttum.. ne zamandı,ona ben esir düştüm..
Güzellikler kayboldu,ruhum,hendıme küstüm..

Acıyorum..riyasız kendime acıyorum..
Dünyanın en günahkar insanısın..diyorum..

Göstermelik ihtişam,bırak artık yakamı..
Acı ne olur bana mahvetme..bu adamı..

Şu doymayan gözümü..ellerimle..oyayım..
Kaldırıpta toprağa..çokca doysun..atayım..

Para denilen illet..senın yüzün sıcacık..
Açlıktan ölmeyecek kadar uğra azıcık..

Ne kadar çok isterdim,senle hayır yapmayı,
Yetim,öksüz,yoksulun..karnını doyurmayı..

Fakat senle beraber..tamahta adım adım..
Halim perişan olur..cömertlikti muradım..

Kadın..gözlerde şehvet..banada mı bulaştın,,
Şu perişan adama nerden,nasıl ulaştın..

Kafam avuçlarımda..ağlamak istiyorum..
Gözyaşlarımla yunub yıkanmak istiyorum..

Ağlasana gözlerim..senin hayatın dram..
Bakışın..kapanışın..açılışında dram..

Kahreden görüntüler..nefsin zindanlarında,,
Allahım kurtar beni..herşeyim..prangada..

Nereye bakıyorsam..öldüren şeytan,nefis..
Bilmeden aşık oldum..dediler şeytan..nefis..

Parçalıycağım işte dünya kokan şeyleri..
Ebedi yanmam için..zulmete nur diyeni..

Bırakın şu zavallı..birazcık toparlansın..
Sizlerden uzaklaşıp hayatını yaşasın..

Biraz önce kırdım ben..idam diyen..kalemi..
Şeytan,dünya ve nefis bende oldu lösemi..

Kendi elimle sizi sehpada asacağım..
Sizi yeşil dünyamdan..kaldırıp atacağım..

Sizlerden emaresiz..istikbali özledim..
Kalbimi şişe takıp ateşlerde közledim..

Lütfunuz sizin olsun..artık istemiyorum..
Verdiğiniz herşeyi iade ediyorum..

Allahın huzurunda en buyuk secdedeyim..
Kalbim onunla dolu..artık sizi nedeyim..