Zavallı Şiiri - Emel Memetoğlu

Zaman dur ki artık biri kendine,
Acımaktan vazgeçsin acımasızca.
Yeter artık lime lime bu kalp,
Kalmadı yer hançerlerin gölgesinde.
Öldürmedi delip geçenler,
Bir mıh gibi çakılı dururlar.
Haykırdıkça fısıltıları,
Yaralarımdan kan sızar.
Ölüm acıtmaz ayrılık kadar,
Sağnaklar yağarken üzerine,
Tuzlu yaşlar dağlar yüreğimi,
Bir ben ağlarım kendi halime.
Sevgi tarlası bedenimde,
Biter mi nefret çiçekleri?
Yılgın, bitkin gözlerimde,
Utancım zavallılığıma.
İsterim ki zavallı anlamsız yaşam,
Binbir seromoniyle dönerken,
Asılsız yalan dolanlarla,
Hançerini son kez göğsüme sapla.