Zatıali Şiiri - Fırat Karayel

-Susup bir kenara çekildim o zaman
Layıkıyla yapamadım diyorum kendi kendime
Çarşaflara doladım kendimi olmadı sarıp sarmalayip bir köşeye kaldırdım, olmadı
Alışamadım doktor
Zaruri işler kategorisindeydi o zamanlar birden önemi arttı namussuzun bir eli yağdı bir eli bal
Soranlara çok çalışmak kazandırır derdi
Dinledik bizde, sırtımızdaki mavi bilyeyle,
Geri geldi birgün, dostlarım var dedi burda o yüzden çok gelirim buraya
Dokunsan ağlayacak insanlardı bunlar
Bir cebin soytarısı olmuşlardı
Bana gelince ben hala alışamadım doktor.
Susuz kaldım bugün, yorgunumda
Rafet geldi, ayağında benim düşüncelerim vardı.
Elinde bir bardak su, şeytanla pazarlık edip almış
Yırtınıyordu su bardağın içinde
Elinde olanın günahını yaşıyordu
Avucama doktüm hepsini
Bir den kızgın bir ateşe dönüştü, yalvardı ellerim
Neye dokunsam yandı, kandırılmış gözlerim
Bana oyun oynuyordu, gene bir uzvun maskarası oldum.
Yabancı hissetme kendini gel otur şöyle
Saygıyı hak ediyorsun tabi.
Günahsızdı bütün insanlar doğarken
Şimdi hepsi bir günahsızın peşinde gün ağarken
Sarkık bir surat, günü laciverte boyamış
Soruyormuş herkese tanıyan var mı diye
Herkesten once buldum onu
İlk suratındaki perdeyi indirdim
Görenler şaşırdı, korkular bıraktı avuçlarında
Sayıp duruyor otekisi berikisi
Buda delirdi Rafet
Aç pencereyi de uçup gitsin buradan
Yavaş yavaş geldi içimden yaşamak
Tekrar uyandı öfkeli adam
Ne güzel bizbizeydik, hani yok olmuştu bu
Sancılanma senin için gelmedim
Yok oluşun yüzü olmaya geldim
Varlığımı hisset, tembel suratın
Öfkeden deliye dönmüş
Sınırını bilmelisin, lavanta çiceği kokladın mı Hiç
Etrafında ne kadar varsa ruhsuz beden
Çılgınlar gibi etinin yanışını hisseder
Bu gece çabuk geldim lavantalardan.