Zaten Zifir Olmuş Hayatımın İçinde. Şiir ...

Hep birilerinin birilerine adadığı hayatlardan bahsedilir, yazılır, konuşulur bir yerlerde. Bunlar, adanmış hayatların yaşanmışlığı da olsa, pişmanlıkların başladığı an, kurban edilme dönemime gider herhalde. Neden bir insan veya hangi sebepledir hayatını ortaya koyar da birine adar? Adamak, neyi nereye kadar ifade eder bu yaşam şartlarındaki insanda? …
Hangi dönemde ve hangi sevginin kaçıncı basamağında kişi inandığı sevginin yolunda hayatını adadığını hisseder?

Zaten zifir olmuş hayatımın içinde birkaç ışık da olmasa, bu ip nerede kopardı bilinmez. İnsanın en zor anının, kendi kendine konuştuğu zaman diliminin olduğunu eğer, çok geç fark etmemiş olsaydım, bu gün ne yazardım ve belki de hayatım değişirdi… işte onu bilmiyorum…