Hep birilerinin birilerine adadığı hayatlardan bahsedilir, yazılır, konuşulur bir yerlerde. Bunlar, adanmış hayatların yaşanmışlığı da olsa, pişmanlıkların başladığı an, kurban edilme dönemime gider herhalde. Neden bir insan veya hangi sebepledir hayatını ortaya koyar da birine adar? Adamak, neyi nereye kadar ifade eder bu yaşam şartlarındaki insanda? …
Hangi dönemde ve hangi sevginin kaçıncı basamağında kişi inandığı sevginin yolunda hayatını adadığını hisseder?
Zaten zifir olmuş hayatımın içinde birkaç ışık da olmasa, bu ip nerede kopardı bilinmez. İnsanın en zor anının, kendi kendine konuştuğu zaman diliminin olduğunu eğer, çok geç fark etmemiş olsaydım, bu gün ne yazardım ve belki de hayatım değişirdi… işte onu bilmiyorum…
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
