(Şairden İlhamla)
Yağmur giyerlerdi sonbaharla bir,
Azıcık okşasam sanki çocuktular,
Bıraksam korkudan gözleri sislenir.
Ne kadınlar sevdim zaten yoktular,
Böyle bir sevmek görülmemiştir...
Atilla İLHAN
Kim bilir belki vardılar.
Gökkuşağı gibi göz kapaklarıı
Buzdan da soğuk dudakları
Çiselerken yağmur matemini
Uzanıp ötelerden ellerimi tuttular
Acımadı terim nefesim çünkü
Diyor ya şair
Zaten yoktular...
Olmasınlar zararı yok burada
Beklerim ben can evimde kirada
Gelmeleri olur sürgünüm.
Varsın olsun kanatmazki düşümü
Saçlarıma salıncaklar kurdular
Ellerimden ruhlarını kovdular
Ölmediler, ölemezler nitekim
Sçylemişti şair
Zaten yoktular...
Titrer kelimelerim tılsımlarında
Yanar suretlerim can evlerinde
Kor olurum dağıtırlar külümü
Gül olurum damıtırlar suyumu
Varsın da kırsınlar hayat küpümü
Öldüremez beni fısıltıları
Terlerimden billur bir boncuktular
Düşlerime çomak sokup oydular
Sızlatmazki onlar yorgun leşimi
Kirpiğimden cam heykeller soydular
Çünkü diyor şair sisten ruhtular
Ve ekliyor şair
Zaten yoktular
Kayıt Tarihi : 3.11.2011 21:59:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!