Zaten hiç yoktun... Şiiri - Şerif Erdem ...

Zaten hiç yoktun...
Senli rüyalar imda çocuk kalbimde büyütüm
Bazen en sevdiğim misketimdin akranlarimdan sakladığım
Çoğu kez sebepsiz asık suratim
Okuya bilene şiirdim aslinda o yaşta
Ama tümü kördü benim cografyamda
Onlarda haklıydı sabah ezaninda çıkarlardi sofraya bir kuru ekmek telaşına
Azigi az sevgisi bol bir fertim bu kavgada
Yine mutluydum Uçsuz hayallerim vardı bol keseden umutlarla
Yazın bulutlara bakıp şekiller oluşturmayı severdik küçük dünyamızda
Kışın ellerimiz ayaklarimiz donuncaya dek sokaklarda kosusturmayi
Babam nasirli elleriyle oksardi yüzümüzü
O sert avuclarinda yüzümüz cizilirdi sanki yinede demezdik birşey
Zaten hiç yoktun...
Okulda hep birini sen diye sevdim
His vardi da bana bir suret lazımdı
Bu yüzden hep olur olaz kişilere meylendim
Kadermi nasipmidir bilmem hep uzaktan sevdim demedim hiç birine birşey
Ve öyle daha mutluydum