Zaten Bende Gönüllündüm Şiiri - Nebi Ünler

ZATEN BENDE GÜNÜLLÜNDÜM

Belki geç kalmış olabilirdik
Selamını yazmasaydın ansızın...
Ayrı ayrı ebediyen solabilirdik,
Gönlünü çelmeseydin bu kararsızın.

Bastın damarıma… Nasırıma bastıkça bastın,
Güya dayanamazmışım, gemici küfürlerine…
Korkutup ta kaçırtmaktı beni, kendinden kastın,
Bilmiyordun ki ben hiç benzemezdim öbürlerine.

Karşılıklıydı çırpınan yürekler, arzu, dilekler
Kim karşı koyabilir ki? Aşk kapıyı çalınca…
Ne sende, ne de bende bitebilir, çılgın istekler,
Bodrum da merhabamız… Ve başbaşa kalınca.

Gözlerinde erimişti tereddütlerim, tüm şüphelerim
Aradığım sendin, bekleyendin, beklenendin Biricik…
Korsan Dağın yamacında, o balkonda tüm cümlelerim
Aşk ateşi, arzular şelalesi ve o şarap, Biricikti, Biricik.

Büyücüydün, büyüledin… Zaten bende gönüllündüm,
Ki kapıldım ateşli aşk oyunlarına… Sevdim, seviştik…
Yılgın’dım yaşamaktan, Yürek Yağmur olarak, örüldüm,
Yüreğinde ilmek ilmek… Sen ve ben, Biz aşkıyla birleştik.

Adanasız, 06.10.16 – 02.52 Y.Y.