Zaten Ay Bile Gitmişti Şiiri - Ahmet Köse

Zaten ay bile gelmiyordu
gece sohbetlerime
gül mü açardı bu yürekte.

Sözcüklerim hece olmadan
yutkunurdum geriye
sayfalarım taşar
okunmaz haldeydi hayatım.

Yazamazdım pencere önü kaynaşmaları
kuşların sesi duyulmaz
yürümez bu hayat
gözlerim sana kalkmaz oldu.

Estim hatırına bu yaşam halayının
yüreğim aynı ritimde diz vurdu sürüngenlerin üstüne.

Ne yılan bıraktım
Ne çıyan
Ne de solucan ezilmedik.

Kedi ve köpeğimle
zeybek oynuyorum şimdi
yaseminler dikerken hayatıma
Ay koynumda uyudu.