Zarife Şiiri - Hadi Çağlar 2

ZARİFE

Yoksul mahallenin güzel perisi Zarife
Kırıta kırıta yürürken o dar sokaklar da
Aldırmazdı sözlü tacizlere öflere pöflere
Delikanlılar durur baka kalırdı arkasından

Kimse cesaret edemezdi konuşmaya
Erkeksi bir yapısı kuvvetli bir çenesi vardı
Kimseye pabuç bırakmazdı dersini verirdi
Gazabına uğrayan yanaşmazdı bir daha

Dökülmüş sıvası eski taştan bir yapıda
Annesi ile birlikte zorluklarla yaşar zarife
Daha küçük yaşta babası hakka kavuşmuş
Evin direği yıkılmış gönülleri yaralanmış

Ah be Zarife ne olacak bu benim halim
Uzaktan bakmakla yetiniyorum sana
Giremiyorum demir atmak için limana
Her seferinde kaza karaya oturuyorum

Bu kasaba bir başka insanı baştan çıkarır
Yararlanmak için herkes birbiriyle yarışır
Ellerine fırsat geçti mi hiçmi hiç acımazlar
İnsanlık ölmüş be Zarife tadı çoktan kaçmış

Hadi ÇAĞLAR 24/04/15

Hadi ÇAĞLAR 24/04/15