Zarife Şiiri - Yorumlar

Genç kadın kucağındaki odunları döktü yere.Saçları, simsiyah parlak saçları savrulmuştu rüzgarın kucağına.Bileğindeki lastikle tek seferde topladı arkaya.Kırmızı yün atkısını tekrar sardı incecik omuzlarına.Derin bir nefes alıp, aldı kucağına tekrar bıraktığı odunları. Yürümek gerekiyordu daha çok yürümek.Eve gidiş yolu epey uzundu.Her yer bembeyazdı.Buralarda kış zaten çok zor geçerdi ve bu kış da öyle oluyor.’’Ne yürüdüğün yollar bitiyor ne bu kış bitecek gibi gözüküyor ‘’ diye geçirdi içinden.Çocukluğunda da bu yolları gider gelirdi.Okutmamıştı babası.Kız hali ya…

Anacağı feda etmiş günlerini çocuklarına ve bir de kıymet bilmeyen babasına.Tek kızdı Zarife.

Zarif incecik elleri vardı aslında.Narin bir yapısı güzel bir yüzü vardı baktığında.Gözleri siyahtı.Simsiyah.Umutları gibi kaybolup giden hayalleri gibi.Oturdukları yere uzaktı açılan bu yeni okul.Gitmeyi hayal etmişti.Anacağına iletivermişti arzusunu.Ne diyebilir diki anacağı.Yine de söylemişti babasına usulca bir akşam yemeğinden sonra.Zarife ağladı o akşam.Çok ağladı.İçinden bağırdı haykırdı duyan bir bilen de olmadı.Şimdi bu yolları gidip geldikçe o ağlaması geliyor aklına.Bu sefer bağırıyor bu boş beyaz yerlere.Belki bir duyan olur sesini.Bir duyan olurda tutuverir elinden.Gider buralardan.Yoksa babası verecekti bir hasmına.Anacığı gibi kaybolup gidecekti.Ellerinde derin çizikler, gözlerinde kaybolmuş umutları, yüreği kapalı yeni günlere bir kız olacaktı Zarife. Bir kısa hayal yoluydu bu yollar Zarife için.Ne kadar yavaş yürürse hayalleri o kadar uzun , ne kadar çabuk giderse evine hayalleri o kadar kısa olurdu.Yürümez bazen dururdu.Bırakı verirdi odunları.Tekrar toplardı.Topladığı odunlar değildi elbet.Kendisiydi.Yeniden hayal edebilme gücü.Buralarda kış çok zor geçerdi.Zarife her kış gidip geldi bu yolları.Belki bu kış farklı olur diye diye….

Ocak 2005