Zargana Şiiri - Bekir Aydoğan 2

(zargana: yeşil-lacivert, karnı beyaz ve lezzetli bir balık)

bir:
ölüşü beni bulamayacak bir düşüşe irkildim.
biri kasıklarımda, üzerimde sürünen çift elin sahibine baktım,
aradım ama orada bir yüz bulamadım.
nazikçe beni bu evrende yalnız bırakmalarını istedim.
işittiler ama anlamlandıramadılar.

belamı bulmamı istedi saçları eriyik kadın
çoktan bulduğumdan habersizdi sanırım.
en yakın uzağa baktım o sıra,
herkes gibi ben de
bir an evime dönmek istedim.
olmadığından habersizdim sanırım.

iki:
yarım yanan bir sigaranın dumanı çarptı gözlerime.
yarım yanan bir sigaradan da olsa raksa başlamışlar bile.
sol kaburgamın bitiminde bir bıçak yarası, gittim oradan.

açıldığı gibi kapacaktı elbet günler, yaralar gibi.
zarganaya çalan hızlı suratlardan başka
yumruklanmış bu gecelerin ardında ne var?
dilden ve tenden yalanlar
bazen onlar benim peşimde,
bazen ben onların.
bir başlangıcı vardır elbet yanlışlarımın
ama hikaye nerede başlamıştı, bilmiyorum.
kendime geldiğimde koşuyordum.
koşuyor ama kaçmıyordum.