Zarf Şiiri - Yüksel Nimet Apel

ZARF

Rüyasında kocaman bir bahçedeydi; erkek kadın hemen herkesin üzerinde beyaz giysiler vardı.
Kendi üzerinde de beyaz bir kıyafetin üzerine omuzlarına iliştirilmiş siyah bir pelerin vardı.

Bahçe asırlık çınar ağaçları, çamlıklar ve Palmiyeler; Akasya’lar muntazam çiçek tarhlarıyla rengarenk çiçekleri ve kokularıyla Cennet gibiydi.

Mayıs’ın ilk haftasıydı, güneşli çok güzel bir gündü, gök yüzü masmaviydi, tek bir bulut görünmüyordu.
Temiz havaya çıkmak X a iyi geldi birden hafiflediğini hissetti.
Gidip ağaçların altındaki boş bir kanepeye oturdu, hemşiresi uzaktan onu takip ediyordu..
Kalabalığın arasından birden onu gördü, spor kıyafetleri içindek X
harikaydı.

Üzerinde taze bir hayatın gençlik rüzgarı esiyordu, genç kadın son derece şıktı, eli kolu paketlerle doluydu.
X’a gülümseyerek yaklaşıp sarıldı merhaba dedi.
Yanaklarından sevgiyle ve şefkatle öperken bir yandan da saçlarını okşadı.

Ne kadar da özlemişti, o ilk sevdiği kadın; o sevgili eşi güzel X’ sıydı...
Sıkı, sıkı sarıldı karısına çok özlemişti. X’ya minnetle bakarken duygulanınca göz yaşlarını tutamayıp ağlamaya başladı.
X ya aşık kıskanç koca X’da sonunda ruhi bunalımlar belirmeye başlamıştı.

Onu bir ruh ve sinir hastalıkları hastanesine yatırmışlardı.
Annesiyle, sevgili eşi sabırla hiç aksatmadan X ı ziyaret ediyorlar, ilgilerini eksik etmiyor, evle hastane arasında gidip geliyorlardı.
X ilk zamanlar hep takıntı halinde üç kez evlendiğini üç eşini de öldürdüğünü söyleyip ağlıyordu.
.
İyi ki tez elden hastaneye yatırmışlardı, genç adam erken müdahaleyle sevdiklerinin ilgisi şefkatiyle günden, güne işte sonunda iyileşmeye başlamıştı.
X’nın karnındaki hafif tümseklikten gözünü ayırmayan X artık biliyordu ki bir bebeği olacaktı.

Bu iki sevdalı aşık, bir yandan kapıyı gözetlerken, birbirlerine gülümsiyorlardı. Elleri kenetlenmiş bir biçimdeyken, hasret ve özlemle göz, göze bakışıp dururken, annesi de uzaktan göründü.

Bir gurup doktor ve hemşire aralarında sohbet edip ilerlerken, aralarından X nın doktoru Münir bey hemşireyle guruptan ayrılıp yanlarına geldiğinde genç adamın gözleri minnetle ışıl ışıl parladı.

X,nın ellerini avuçlarına alan doktoru bir yandan da babacan ve dostane bir tavırla omuzuna vuruyordu.
-Bu Pazar seni taburcu edeceğim.
hadi yeter hava aldın hemşire hanım seni koğuşuna götürsün.

Süheyla hemşire, X ve X nın annesi Mürşide hanım bu habere çok sevindiler..
Hemşiresi X koluna girip ona refakat ederken hep beraber hastaneye doğru yürüdüler.

Evlerde bahar temizliğiyle evlerin bedenleri, temizleniyor, Kış’ın kasevetinden, kara bulutlarından monoton günlerinden çamurlu yollarından arınan şehirlerle birlikte, ruhlar da arınıyordu.
Gelecek güzel günlerin belirtileriyle, umut ağaçlarda çiçek, çiçek açıyorken, hayat kah asık suratı, kah tebessümüyle kendi yolunda akıyor ilerliyordu kıyıdan kıyıdan...

SON.

Yüksel Nimet Apel

18.Ocak.2022. Bodrum