Toprağın kokusunda yaprak
Yağmur arkası kokarak
Yeşil çimenler altı yaşayanlar
Gülüşüyor suyun üstüne çıkarak
Güneş altı buhar dumanları
Yükseltirken havaya kokuları
Anımsatıyordu mevsim baharı
Çaresiz kalan ne var hayatta
Çaresizliğe çaresizlik çare olduktan sonra
Üç beş kuruş verilince susturulan dudaklara
Özgürlük versen çıkar mı baharlara?
Bakıyorum sensiz yürüdüğüm sokaklara
Hayallerim dönüşüyor anılara
Sen vardın solda, sen vardın sağda
Bazıları geziniyordu ortada
Sizinle yürüyordum bu yolda
Hâlbuki hayallerimiz başka
Davalarımız başka
Aynı sokaklarda
Aynı havalarda
İdealler çiziyorduk hayata
Mahkemeler vardı kocaman binalarda
Darağaçları taş betonlarda
Adı istiklaldi, güvenlikti, sıkıyönetim insanlara
Uçuşurdu barış sözcükleri havada
Sallandırılan insanların özgün bakışlarında
Garip, her şeye çerçeve çizmek için çıktığımız yolda
Çerçevesiz kaldık savrulduk oraya buraya
Kalemler kırılırken masalarda
Sevgiden söz edilirken nutuklarda
Zararsız yaprak, zararsız toprak
Güneş altında buluşarak
Bakıyorlardı bize şaşırarak
Teskin ediyorlardı ıslatarak
Biliyorum hiç anlamadık onları
Hâlbuki insanları yaşatmaktı davaları
Öldürürken insanlar insanları
15.09.2012 - İzmir
Mehmet ÇobanKayıt Tarihi : 15.9.2012 00:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kişinin kişiyi olan kıyıcılığını us'lardan yok etmenin bir yolu bulunabilse,diyorum.
Olanaksız bir istem benimkisi.
Kim bilir evrenimizde şu anda kaç kişinin yaşamına bir başkaları son vermektedir!
Kutluyorum Dost.
Selamlarımla.
okumak hoş bir esinti bıraktı.
tebriklerimle bu anlamlı şiire ve şairine.
selam ve saygılarımla efendim.
TÜM YORUMLAR (14)