Denizi sallıyordu kıyılar dalga-dalga;
Zarif bir endam yürüyüşü vardı kıyıda..
O mağrur bakışların yönünü,
Değiştiren zarâfet sembolü topuklar;
Kumsalda bıraktığı pembe çukurlara,
Çeviriyordu gözleri..
Aralıklarla gelen denizin sesi;
Kumsalı süsleyen ayak sesleriyle,
Konuşuyor gibiydi fısıltılarla.
Kanatlar olmadan uçmaktı bu..
İki adım arası boş kalıyordu..
İzlerden mahrum ve mahzundu kumlar.
Kalpler ise doluydu ağzına kadar.
Denizler gökler dağlarla doluydu.
Muhabbet hepsini kaplıyordu adeta,
Gördüğü yerlere kadar onundu..
Deniz ise sahilden daha lâtifti aslında,
Esintiler de denizden.
Işığın ise lâtâfeti görünüyordu..
Ama muhabbet daha da lâtifti.
Güzellik hepsini geride bırakmıştı.
Çünkü aşkı davet ediyordu;
İşte lâtâfet budur dedirtiyordu..
18.04.2022
Kayıt Tarihi : 19.4.2022 15:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kaleminize sağlık.
Nice şiirlere.
Esen kalın.
Saygılarımla.
İlhamınız bol, kaleminiz daim olsun.
Sağlıcakla kal
Hoşça kal,
Şiirle kal...
Bir başına yeter, fakat...
Ardından kesin gelir, "zarafet..."
Ve aşk...
Daha ne ister gönül?
Muhabbet budur, böylesi makbuldür zaten...
Kıyıya vuran da odur, sanırım...
Tebrikler Bedri Bey..
Gönül sesinizi beğenerek selâmladık.
Her şey gönlünüzce olsun Sn Bedri Tahir Adaklı Üstadım
En derin saygılarımla...başarılar dilerim,
Şen ve Esen kalınız her daim
TÜM YORUMLAR (5)