Çeşmeyi açtığında,
Su boyu aştığında,
Korkaklar kaçtığında,
Zannetme ki yalnızsın.
Gün geceye dönünce,
Uykular bölününce,
En sevdiğin ölünce,
Zannetme ki yalnızsın.
Tek başına yürürken,
Gerçekleri görürken,
Gençler bile ölürken,
Zannetme ki yalnızsın.
Mevsim kışa çalınca,
Tek başına kalınca,
Neyin var yok alınca,
Zannetme ki yalnızsın.
Gece herkes uyuyunca,
Sessizliğe boğulunca,
Ogün hesap sorulunca,
Zannetme ki yalnızsın.
Biri üç göreceksin,
Üçe bir diyeceksin,
Hesabı keseceksin,
Zannetme ki yalnızsın.
2023
Uğur Musab Şahin
Kayıt Tarihi : 19.8.2023 16:08:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!