Ay ışığı solgunken
Büyüyen İki sevinç, ilk heyecan
Ne kadar da umutluydu
Söylesem olmazdı
Ama en işveli endamına koşarak gelen
Ve gölgelerini toplayan bendim...
Kent alışık mıydı böylesi bir varsıllığa
Ya da akıp giden sonsuzluğa
''Dur! '' der miydi?
Bilemiyorum.
Bir başka baharın güneşi vurmuştu güne
Işıl ışıldı gözlerimiz
Seni büyütmek yengimdi
Sınırsız dokunuşlarla özlemlerden
Bir masalsı evrenin
Yaramaz çocukları gibi gizlice
Sevinin var oluşunu kutsadık
Nice gezginlere inat
Ve öylesine...
O gün sessizce bulvarlarında dolaşmıştım
Olgunlardan,soylulardan,yüreklicesine...
Nice ürpertiler doluyordu...
Bir bakış
Tutuşan eller
Düğümlenen zamanda can buluyordu...
Söylersen
En işveli ve mahrem endamına
Koşar yine gelirim
Yeniden...
Kente yağmurlar boşalıyorken,
İçimdeki bulvarlar kavruluyordu
Bir bakışa hasretken
Sabırsızca ve sessizce
Kaçıyordum...
Yakınlar hesapsızca kitapsızca içimdeyken
Uzaklar çok uzaklardaydı
Yetişemem sanıyordum...
Aldanıyordum....
Gün batarken
Küçülen iki sevinç, tükenen iki heyecan
Ne kadar çaresizdi
Ağlamasam olmazdı...
Kayıt Tarihi : 16.5.2008 12:04:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İçimdeki bulvarlar kavruluyordu
Bir bakışa hasretken
Sabırsızca ve sessizce
Kaçıyordum...
Harika...Mısralar doğal ve akıcı öyle ki o büyük duygunun labirentinde şiir sizi içinde dolaştırıyor
Saygılar
Tutuşan eller
Düğümlenen zamanda can buluyordu...
Halkın yalın diliyle söz tarlasını harman yerlerine yığarak, kelimeleri usulca toplayıp buğdayın una çevrilişidir biraz da. Dolambaçlı, çetrefil ve zifiri karanlık bir yolda el yordamıyla yürümeye çalışmak cesaret ister ve bu yiğit şairlere has bir tutumdur. Çünkü o toplumun el feneri, halkının yorgun/umutsuz/ve öfkeli gözlerinin yaşamsal ışığıdır…
Küçülen iki sevinç, tükenen iki heyecan
Ne kadar çaresizdi
Ağlamasam olmazdı...
sizi okumanın büyük hazzıyla...
kutluyorum hocam saygılarımla
TÜM YORUMLAR (52)