Zannedişler Şiiri - Murat Çakıroğlu 2

Giderim sanmıştım
Yüzüme kederin yağmasını istemediğim yağmurların olmadığı yerlere
Giderim sanmıştım içimi donduran
Rüzgarların esmedigi yamaçlara

Kalırım sanmıştım
Bir avuç içi duasında
Bir göz kapağında
Bir denizin bir damlasında
Bir nefesin suskun sedasında

Yürürüm sanmıştım
Omzumda bir yük sevdadan
Alnımdan saçlarıma sırılsıklam
Aşk kokan bir ter dökerek
Konardım belki sonsuzluk dalında
Bahar yangını vururdu çiçeklerime

Üşümem sanmıştım
Buz kırıkları doluyken içim dışım
Düşmezdim boş kadehlere
Mezeden sayılmazdı varlığım
Dokunmazdı belkide yüreğime mevsimin
İki dirhem bir çekirdek sayılmazdı
Burkulan inançlarım

Alışırım sanmıştım
Alışık olmadığım ne varsa görülmeyen
Sahtelik ve yalandan kaçmaktan yana
Benliğimi kadehlere çarparken
Bana kattığımı sandığım aldanışlar
Yeniden en yeniden kuruntusu vuruldu
Yüzüme zannedişimin

Susmam sanmıştım
Özlem duyduğum her cümleye
Aşk alfabesi yazılmadan okunmuyordu
Ve dokunmuyordu kumaşı kendimin
Kimlerin kimsesi kimin kimsesi
Kendimin sesi vardı birtek hüvviyetimde

Kendini kendinde bilen bir benle
Bulunurum sanmıştım benim diyeceğim
Yerde...

Murat Çakıroğlu