Niye sevdiğini bilir misin?
Ya da neyi sevdiğini,
Neyin hasretini çektiğini...
Ben neyi sevdiğimi,
Niye özlediğimi bilir,
Uğruna gerekirse,
Canımı veririm.
Bol keseden sevgi dağıtmak değildir aşk.
Hele hele insanların onuruyla oynamak,
Hiç değildir.
Sen hala, gerçek sevgiyle,
Adına güzel hatıra denilen sevgileri,
Karıştırmaya devam ediyorsun...
Bilmez misinki!
Her sevginin rengi farklıdır,
Sen sakın karasına kapılma!
Yoksa senin de gündüzünü
Kapkara gecelere çevirir,
Baharını, sonbahara döndürür,
Bir bir kolun kanadın kırılır,
Uzaklardan esen vefasız rüzgarlarla,
Nefes almak için yaprakların kalmaz,
Bir tutamcık sevgi uğruna,
Boğulup gidersin,
Acımasız, hain kalplerin günahlarıyla,
Fazla değil! bir gün kapın çalar...
Zannedersin ki sevdiğin gelmiş,
Nafile! Gelen, Azrail’den başkası değilmiş...
08 Nisan 2003 Ankara
Cafer Tayyar ÖzkanKayıt Tarihi : 30.5.2004 12:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Adına güzel hatıra denilen sevgileri,
Karıştırmaya devam ediyorsun...
Sanki bu dizeler bana söylenmiş,na kadar da doğru sözler.Yürekten kutlarım sizi,öyle kelimeleri yanyana getirip,harmanlıyorsunuz ki muhteşem eserler ortaya çıkıyor.
Hele hele insanların onuruyla oynamak,
Hiç değildir.
Aski cok güzel tanimlamissiniz sayin Özkan..Azrail uzak olsun..Biliyorum elimizde degil, ne zaman gelecegini hic bilemeyiz ama yine de mümkün oldukca uzak olmasini diliyorum..Siir güzeldi, tebrikler..Sevgilerimle: Samanyolu (Nigar Yildiz)
TÜM YORUMLAR (7)