Gece gelirmiş hayat, insanın üstüne,
Tutunmasına izin vermeden,
Hiçbir yere…
Günün tüm pisliğini elinde toplayıp, yumruk atarmış.
Tam yastığa baş koyacakken boğulurmuş insan,
İçten gelen zehirli bir solukla,
Bir adımda.
Kalp atışlarının doruklara yükseldiği bir anda.
Gece yermiş insan kaderin sillesini,
Naz çekmekten yorulmuş bir karartı oluverirmiş.
Dışarıya bakarken batarmış güneş,
Kararırmış hava.
Ve şairler:
Gece yazarmış nedensiz,
Acı ve tatlı, güzel ve çirkin, mutlu ve mutsuz
Tüm duyguların yoğunlaştığı zamanda,
Bir anda patlarmış parmak uçları.
HAYAT DENEN ZANLI BİR SİLSİLE
Yakarmış insanı fütursuzca ve her gece
Kayıt Tarihi : 9.11.2014 01:30:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!