Zanî be (bil) Şiiri - İlker Murat Çinitaş

Zanî be / Bil
Dem a tu çuyî belav bu tum a tevasê
Derî hemu kilît man îşiq ne ket akoşê
Vê buharê hustî xwar maye dar ê derguşê
Pel ê xwe weşandin ne hîşte paşê.

Xwezî ev buhar a min u te buya
Germ a ken ê te gulîlk ve buna
Zozan hêşîn buna qolan rê buya
Cev ê min tu bidîtya dile min têr buya

Wek tu çu yî şabun a min ma nîvî
Tu ronî ya roj a min şev ê min hîv î
Tem a dev ê min î nan ê min î hav î
Em qal pîr buyan a li tev î hêvî.

Bil
Senden sonra tüm gidişat bozuldu
Kapı kilitli kaldı ışık düşmedi pencereme
Bu bahar boynu bükük kaldı beşik ağacı yapraklarını erken döktü nedense.

Keşke bu mevsim ikimizin baharı olsa
Gülüşünle bütün çiçekler açsa
Yeşillense yaylalar aşiret yola çıksa
Gözlerim seni görse gönlüm sana doysa

Sen gidince gülüşlerim yarıda kaldı
Günüme güneştin gecemin parlak ayı
Ekmeğimin mayası ağzımın tadı
Senle birlikte doldun ömrümün miyadı.

11.09.2021.enqere