Zan Yolu Şiiri - Nedim Kardaş

Bana anlatma yıldızları
Karanlığın kendisiysem ve ışıksızsam binlerce yıl
Çiçekleri kandırıp mevsimini anlatma bana cemrenin
Toprağım suya hasretken
Ağrıma yazdığım şiirleri hafızam taşıyamadı
Ellerim üşüdükçe küskün bir umut tuttu kalemimi
Bana acıyı anlatma yaralarım tazeyken henüz
Gideceksen bana umudu anlatma,
Kavuşmak, artık sana çıkan bütün yolların günahıdır…

Kendimi sayıklayıp durdum
Gözlerine dokunmuş her şiirde,
Kendini saklayıp dururken aciz kelimelere
Bana şiirden, türküden bahsetme
Bıçağın bir yüzünü kalbimde unuttum, bir yüzünü sesimde
Her mevsim kendime bir ölüm biçtim ama ölemedim
Bunca vakit ölüme durmuşken
Bana gitmekten bahsetme
Gitmek, çarkına çiçekler sunan zulmün adıdır…

Aldattım kendimi, unutmaya çalıştım
Bilincimi bir kelebeğin ömrüne adayıp durdum
Durdum, çünkü yaşanmıyordu adam akıllı bu zan yolu
Göğsümde kanadı kırık kuşlara mezar açtım
Bana uçmanın şefkatli mavisini anlatma bu yüzden
Susmak gidenin günahı kalanın ağrısıydı
Susmak ve gitmek arası bir ömür benimki
Bana yarını anlatma,
Düne isyanı olanın yarına taşıyacağı inancı olmaz…