Zan hali yalnız bırakan!

Yapmamalıydın
Halinde gizlediğin
Ve hiç bilmediğim hikâyende, denemende

Satırlarda
Haykıran cümlede
Şiirinde, tahayyülünde bulunan sevginle

Seni yoran
Esrarını hep koruyan
İstanbul’un kuşatan ve yoran yalnızlığında

Kimi zaman
Denizde, düşüncede
Hasretini anıyor, manalaşıyor rahatlıyordun

Taze bir yürektin
Hastın, şükreden gariptin
Yelkenlerin kucaklaştığı su, denizin huzuru

Seni
Senden alıyor salıyor
Bekleyen sevdalar iklimine katıyordu

Bitap halin
Rahatlıyor, sürura kavuşuyor
Bir koşturmaydı gelecek kaygındı çok şey almıştı

Sabrediyor
Çekiniyor, sevgi arıyordu
Feryadın, yankılanmalıydı duyarlı zihinlere

Serencamın
Yorulmuş manan yozlaşmış
Müteredditlik yakındı, arkadaşlar müdavimdi

Ne derler
Büyük kaygın lakin yanlıştı
Sen halini sadelikle mertliğin coşkusuna adamalısın

Merdin
Vatanı olmaz, arz ona amadedir
Her taviz seni küçültür var olan direncini kaybettirir

Azimet
Asliyettir, gayretinle mağfirettir
İşte sen, taze bir kansın, berraksın, aksın, hassın

Onun için
Gereksiz merak, hadsiz heyecan
Akıbetini lekeleyendir, seni enseleyendir eceldir

Her heyecan
Mutlakayı gerektirmez
Vakar seni o vakit terk eder, keder seni özümser

Sen içindeki
Depreşen her şeyi yaşarsan
Dirliğin, ahengin, hal devranında bir manası kalmaz

O vakit
Kaybın kaçınılmazdır, zandır
Manadan mahrumiyet ise Hakkı bilmemek zaafıdır