sarhoş gecelerin ardından
bu kaçıncı
aynı rüya.
şehrin yanı başında
dev dalgalar.
kumsalda
taşlara batmış
taş taşıyan
zambak yüzlü insanlar.
elimi uzatsam
can havliyle
elimi tutacaklar.
ağızları yok,
dudakları oynamıyor.
bir rüzgar esiyor
beyazlar baş sallıyor,
beni çağırıyor zambaklar ülkesine.
sonra,
zambak kokan,
huzur veren beyaz bir sessizlik...
Kayıt Tarihi : 15.7.2006 10:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!