Zambak Mevsimi Şiiri - Mustafa Turay

Zambaklar açınca göreceğim seni,
beyazlar saadeti evlat edinince.
Rüzgâra işlemez sözüm
Kara toprağa nüfuslanır tenimin beyazı
Temmuzu suçluyorum ellerimle…

Tek akrabam yalnızlığım,
saltanatımı sürdürsün ayın şavkı
Kuruyan bilinçaltımla çürüyorum
Ellerim pusu kuruyor bileklerime

Yok saydığım şiirsin gecelerime
Ah! Kalbime ittiğim zulmüm,
deliren et parçam, engelleyemediğim süratim
Geriye ne kalacak zaman ölünce cephanemde

İyonlarım çuval çuval kül
Yaklaş zavallı hüsranım!
Katıl moleküler yapıma
Bakışlarımı öldürme, dizlerime dökül!

Ben hürriyetin satır arasıyım
Mümessiliyim sadakatin ve asrın
Şiirlerim ağır gelir erdeme
Keskin dikenli kaktüsüyüm vahşi çölün

Kendime vahayım, başkalarına serap
Bir yanım alkol öteki yanım çatışma
Bir yanım sosyalist öteki yanım kapitalist
İzninizle,
Zambaklar açınca göreceğim sizi
acılar beyazı evlat edinince!

Kanıma işledi hırsım
toprağa gömülecek şiirlerimin cesedi
Henüz gömmedim, kazmam ile küreğim hep ellerimde!