Mor zambaklar aldım sana,
Bu gece eski bir sepete koydum hepsini,
Çok güzel koktu odam, tıpkı sen gibi,
Bir kez bütün benliğinle benim ol istedim.
Hayaller kurdum, aşkı karaladım,
Sana ithaf ettim kalemimi,
Dökülen her kelime senin,
Her mısra gözlerin içindi.
Yazmaya seninle, silmeye seninle,
Zambak içinde, ağlamaya seninle,
Karanlıkta yürümeye, dikende tökezlememeye,
Bildiğimi unutup, bilmediğimi öğrenmeye başladım seninle.
Kayıt Tarihi : 29.11.2019 19:58:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Aşık olmak mı? Yalnızca kaz dağına bakmayı başarabiliyoruz. Arkasını daha göremedik.
![Ahmet Yusuf Taşcı 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/11/29/zambak-24.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!