Zambak Şiiri - İbrahim Günaydın

Bahçelerde bulamayız,dağlar eteğindedir...
Bırakın suni pembeyi,var onda, özündedir...
Koklayın ve dalın onunla pembe hayallere...
Sarı tomurcuklarıdır gelen içimize,güzelliklerdir..
...
Dikensiz bir hayat istemek ondan yeşilliklerde...
Sade ve hoş gönüllerde bir taht kurmak onunlar,onun eşliğinde
Yapraklarıyla korunmak bütün kötü ruhlara karşı onla...
Ve onunla hayata son vermek,güzelliğinin eşiğinde...
...
Bir kaç kere saymak onu,onunla beyazlıklarda öteye doğru...
Ya kırmızı o ya beyaz yada pembe...
Ama öyle bi pembeki...
Öyle bi beyaz,öyle bi dokunuş,öyle his yok! ..