Zamansızım Şiiri - Orhan Karataşgüler 4

Dışım ışıltılı Akdeniz akşamından kalma
Deniz feneri
Yorgun bir sahil kasabasında
İçim boğum boğum dar bir boğaz
Ağlamaya ramak kalmış
Emek verdiklerimin ardında emekliyorum
Başıboş köpekler bana eşlik ediyor
Dilimde boşvermişlikten kalma bir türkü
Aldırma
Söyledikçe yanan bir köz gibi yüreğim
Dilim damağım kurur susuzluktan
Koca deniz ortasında
Bu bolluk, bu berekette
Onca yığın insan arasında bu neyin kıtlığı
Ben mi zamana ayak uydıramayan bir uyumsuzum
Yoksa zaman mı ruhumda yamalı
Dikiş tutmaz bir sökük
Ayak uyduramıyorum hiçbir şeye
Bastığım zemin kayar parmak uçlarımdan
Baktığım Gök delinir
Hangi kuytu ya gizlensem
Ayan beyan ortada yalnızlığım
Aşk
Kaçtıkça yakalandığım bir tuzak
Sevda paralanır bedenimde
Erir gider ruhuma asi ne varsa