Anılar tozuyor çamlardan
Kar taneleri yüzüme çarpıyor
Yıllar sonra soğuk bir kış günü
Sıcacık hatıralar canlanıyor
Azcık değişmiş buraları biz gideli
Fısıltılarımız, gülüşmelerimiz
Ötede, beride eski bir rayiha
Her köşesine sinmişiz sanki
Tanıdık ağaçların arkasında
Saklanıyor ve gülüyor olmalısın
Gözlerini görebilmek için
O ağaç, bu ağaç gölgenin peşinde
Zikzaklar çizerek koşuyorum
Yuvarlanıyorum karların içine
Ama yoksun, olsun meleğim
Seni, bizi andım ben bu parkta
Yaşadım, görmüş kadar oldum
Dalıp gittiğim şu bankta
Sen de görüyor, duyuyor
Bir yerlerden bakıyor olmalısın
Bu güleç, komik kardan adama
Sen de gülüyor olmalısın
Kayıt Tarihi : 19.12.2003 11:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Belki de yitirmek tam zamanında olmuştur.Bu soru ulaşılması çok zor bir soru...Sevgiyle...
Anılarının sıcaklığına yaslanmış
ve zamanı durdurmuş bir kardan adam görüyorum Ankara'da bir parkın kuytusunda.Tanıdık geliyor slueti,Bekir MUTLU Gökçesu olmalı..-:)))
Tebrikler
Mim Kemal Ertuğrul
TÜM YORUMLAR (4)