Zamansız Veda Şiiri - Hülya Arıkan

Senin odandayım şimdi
Her şey bıraktığın yerde, bıraktığın gibi
Hiçbir şeye dokunmamış anneciğin
Özlemle! Gelişini bekliyor kitapların
Duvarda asılı resimlerden yükselen
Bir hüzün kokusu;
Ürperterek sarıyor benliği
Daha dün gibi,
Hani; O, çocuksu gülen gözlerin
Bir kalem ve küçük bir parça kağıt
İstedim ki,
Sana dair ne varsa dökülüversin yüreğimden
Günlerin sızısını bir bir akıtsın kalem...
Okyanusların ötesinden gelen haberle başladı
Bekleyiş;
Umudun gittiğini haykırdı bir ses...
Hani bilindik gökyüzünü
Alıştığımız toprakları bırakıp da gitti
Yandı kavruldu yürek
Nehir oldu aktı yürek
Nasıl giderdi? ? ?
Bahara hasret dallardaki tomurcuğun adıydı,
UMUT
İlk yağmurla filizlenen tazecik fidanın adı…
Nasıl dayansın bu gidişe annen, baban …
Kolları bomboş, yürekleri kor ateşte bıraktın, Umut
Hani gitmeden çocuksu ruhun
Melek yüzünle gelip, oturmuşsun annenin başucuna
Hani, ayların özlemini dindirmek için
Bitanesini, oğluşunu görsün diye…
Ah Umut ah...
Şimdi figan düştü baharın kollarına
Karanlık düşlere dönüştü, Umut dolu yarınlar…
Biraz önce;
Yarım sevinçlere gebe,
Beklenen haberle karıştık yine
UMUT geldi dediler…
Hani günlerdir beklenen UMUT
Hasretle, gözyaşıyla beklenen UMUT
Göreceksin bir heyecan, bir panik sardı ortalığı…
Son bir defa seni görmek için çıktılar yola
En güzel kıyafetlerini giydi sevenlerin…
Seni, sana yakışır şekilde karşılamak adına
Hani giderken sen atlamamıştın kimseyi
Vedalaşmıştın bir bir…
Zamanın karanlığında yitmiş
Eski dostları da unutmadın…
Biliyor musun, şimdi hepimiz senin için toplandık
Hani öyle perişanız ki …
Öyle çaresiz …
Öyle yıkık dökük …
Seni gülen gözlerinle görmek vardı…
O sıcacık sesinle merhaba deyişini duymak…
Olmadı gülüm, olmadı…
Şimdi…
Seni sevmeye doyamadığını söylüyor, baban
Çok güzel bir çocuktu, diyor …
Hiç üzmedi bizi…
Anneciğin resimleri dile getiriyor dostlara…
Seninle yaşanan mutluluğu anlatıyor bir bir...
Yirmi üç yıllık o kocaman yüreğini
Sığdırıveriyor, bir küçücük geceye…
Ne yapsın ayların hasreti vardı yüreğinde…
Umuduydun, yarınıydın yaş dolu gözlerin
Acılı haberin değildi beklediği…
Sen gelecektin
Seni sarıp sarmalayacaktı…
En sevdiğin yemeklerle donatacaktı masayı
Şimdi, senin sevdiğin yemekleri
Sevenlerine ikram ediyor, ısrarla…
‘Yemezseniz Umut üzülür diyor’ buruk sesiyle
Biliyorum sen üzmek istemezdin kimseyi…
Hele anneni, hele babanı bırakıp böyle gitmek…
Üzülme yavrum …
Kızgın değiliz sana…
Sadece üzgün…
Sadece paramparça…
Biliyorum ki terk etmedin bizi sen
Her gece saracak kolların yaralı anne, babanı
Kor ateşlerde yanan yürekleri ferahlatacak
Senin UMUT adın…
Türkü olacak dillere
Çiçek açacak gönüllerde…
Bir UMUT
binlerce UMUT olup,
yeşerecek
bahara hasret dallarda...

30/01/2007
Ankara