Bir kibrit ucuyla yaktın
Karşısına geçip oturdun
Etrafa hiç sıçramadan
Kendi içinde yavaş,yavaş
Eridi kırmızı mum
Tıpkı senin gibi
İçindeki acıyı kimse bilmeden
Zamanla yarıştığını
Kimse bilmeden
Eridin kırmızı mum gibi
Romantik bir akşam yemeğinde
Masaya konulan
Muma takılan gözlerin
Yaşla dolmuştu
Kendine benzetmiştin
Aynı acıyla aynı kederle
Zamanla yarışmak
Yormuştu ince ruhunu
Ve mum bitmeden
Söndürmüştün ateşini
Ama sen alevsizde eriyordun.
dalında soldun,
zamansız oldu vedan.
Kayıt Tarihi : 29.11.2006 17:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!