Zamansız Veda Şiiri - Mukmiri Ahdar

Zamansız bir veda çarptı beni ...
En şiddetli fırtınadan daha sert
En zemheri kıştan daha soğuktu

Amansız bir afete tutuldum ben
Deprem desem değil
Sel desem değil
Yangın desem hiç değil

Ayrılık çığının altında kaldım ben
Ciğerime kadar yaktı tüm bedenimi
Ağırlığının altında gomuldum
Yedi kat yerin dibine
Nefessiz kaldım da ölmedim
Feryada sesim yetmedi
Beni kimseler duymadı
Enkazımi kimse kaldırmadı

Ne büyük bir belaya bulaştım ben
Beddualar, dualar ile semada çarpıştı
Gündüzlerim geceye karıştı
Gecelerim zaten ben gibi zifiri karanlıktı....
Adeta üstü ortulmemis bir mezar
İsim yazılmamış bir mezartaşı
Birde beni bekleyen bir kefen vardı
Sanki ben ölmüştümde
bir tek selam okunmadı

Yalnızlığın dibini gördüm
Yetimliğin çaresizliğini yaşadım..
Bir ayrılığın eşiğinde derin acılarla öylece kalakaldım ...

.