Zamansız Söylence Şiiri - Ufuk Nazım

Zamansız bir söylence bu.
Kar altın da saklanan doruklar da
Yahut bin yıllık bir çınarın kabuklarında
Saklı kalan bir söylence.

İlk öpüşün verdiği o buruklukta.
Belli bir boşunalığın çekiminde ki
Tasasız bir katilin,
Bütün canları aldığında ki gibi.

Kıvrımların da salınan entarinin,
Ona hiç bir hayırı yoktu,
Halbu ki
Anlamıydı katilin gözün de kanın yıkımın.

Yaratmak ve yıkmak iki tanrısal olgu,
Bahşedilen ve yaratımın bedeli sayılan kanama.
Günah sayılan ve iç güdünün eseri olan,
Yıkımın ve yaratımın hazzı iki saklı bilmece.

Kabilin kanlı baltası ve söylencelerin yarattığı,
İnsanlık soyunu yaratan bereketli rahimler.
Gene de yaratma içgüdüsünde ki haz,
Saklanıyor yaratanın kan kaybın da.

Yaratıcı olmazlara karşı dikilir,
Ve hiç bir zaman tanrılardan olmaz yarattıkları.
Onlar ereği alınan erkillerdir,
Bedelli köleliğin yaratım hazzı ANA.