Not: Bu öykü yaşanmış bir olaydan yola çıkılarak yazılmıştır.
Son dersin de bittiğini haber veren o güzelim zil çaldığında Melda'yı bir heyecandır sardı. Çünkü birazdan sevgilisiyle buluşacaktı. Memed onu okulun biraz uzağında bir köşeden alacak ve biraz gezdirip evine bırakacaktı. O yüzden o gün yine okul servisine binmeyecekti Melda. yürümekten şikayet etmeye de çok uzaktı zaten o an. Ağır ağır topladı çantasında eşyalarını, acele etmedi. İvedi koşup gelmiş gibi düşündürmek istemiyordu sevgilisine. Onca ay geçmişti beraber, ama hala gururunu koruma iç güdüsünü yitirmemişti bizim kız, bunun sevdiğiyle de bir alakası yoktu. Oğlancağız, hiç böyle şeyleri malzeme edecek biri değildi. Aşkından gözü zati böyle şeyleri görmezdi ki...
Sarıldılar. İkisi de öyle özlüyorlardı ki birbirlerini, her buluşmalarında sık görüşememenin acısını çıkartırcasına uzun uzun sarılırlardı böyle. Birbirlerini sımsıkı sarmalar ve ökseye tutulmuş ardıçkuşu gibi titreşirlerdi. Melda, yenice okuldan çıkan öğretmenlerinin kah meraklı kah garipseyerek bakan gözlerini umursamazdı. Çünkü Memed'inin aşkıyla ayrılır gibiydi aklı bu dünyadan...
Hafif esmer, siyah saçlı, zeytin karası gözlü bir güzeldi Melda. Boncuk boncuk bakar bakışlarıyla deler geçerdi karşısındakini. Okuldayken tokayla topladığı saçlarını açtı, hafifçe sallayıp düzeltti. Sonra hep olduğu gibi baktı yârinin gözlerine derinden.. Genç oğlan ucuz kot ceketini çekiştirerek; 'kasıtlı yapıyon di mi bunu? Beni her seferinde kendine daha çok aşık edip öldürmek için di mi? ' Filinta gibi bir çocuktu, uzun boylu, zayıf ve dimdik duruşlu... Zeybekler gibi yürür, çatık kaşları ve kılıç bakışlarıyla akranlarının üzerinde ürküten bir etki bırakırdı Memed. Ama Melda'nın gözleriyle buluştuğunda bir çocuğunkiler gibi masum, muhtaç ve ürkekleşirdi Memed'in gözleri. Melda'sını, ilk ve tek aşkını böyle saçları salınıkken görmüştü ilkin ve hep o haliyle daha çok sevmişti.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta