Zamansız Ölümler Şiiri - Mustafa Altıntaş

Sevdamın küçücük elleri vardı
Ayazlı gecelere dokunur
Üşümüş yalnızlıkları çağırırdı kahkahaya
Uykuma ihanet ederdi her gece
Titreyerek uyandırırdı beni
Sevdamın kocaman gözleri vardı
Uzun soluklu masallarda,
Sonsuzluğu içine yanardı çırılçıplak
Kim derdi ki böyle ağlayacak
Sevdamın avuç dolusu gülmeleri vardı
Bir başına büyüttü maviliğinde gülmelerini
Kimsesiz sabahlarda kapımı çalardı
İçinde ne fırtınalar kopardı
Sevdamın uzak yağmurlarda kokusu vardı
En kötü zamanlarımda sensizliğin
Umuduma yağardı
Nemli eylül akşamları esen rüzgar da
Yalnızlıktan öleceğim yoksa
Sevdamın kimsesizliği vardı
Bir çift gamzede çocukluğum bahardı
Kor düşmüş artık
Saatlerce dönüp baktığım cemalinde
Martılar her sabah ağlardı
Geç kalmışlık ise en acı matemimdi
Şimdi zamansız ölümlerde