Ömrümüzün kışına, yine vurdu sonbahar,
Yâr ırak, yatak soğuk, gönlümüzde hüzün var.
Giderayak bize mi yöneldi ism-i kahhar?
Yâr ırak, yatak soğuk, gönlümüzde hüzün var.
Mevsimin sonu belli, götürür nicemizi,
İşaretler konulmuş, ayırmaz sizi bizi.
Bu çark böyle dönüyor, sarıyor hepimizi,
İşaretler konulmuş, ayırmaz sizi bizi.
Sararan yapraklarda gün zamanı söylüyor,
Kimini selamlarken, kimine "gel gel" diyor.
Yeri göğü Yaratan ne de güzel eyliyor,
Kimini selamlarken, kimine "gel gel" diyor.
Sanki zaman yorulmuş sararan yüzler gibi,
Aşınmış basamaklar; yokuşlar, düzler gibi.
Bulutlar haykırıyor inciten sözler gibi,
Aşınmış basamaklar; yokuşlar, düzler gibi.
Yaprak sarı, yer sarı; utançtan kızaran kim?
Zaman çabuk aksa da, henüz gelmedi mevsim.
Aklı karıştıran ne, sonrası eylül ekim,
Zaman çabuk aksa da, henüz gelmedi mevsim...
31.08.2017
Fatih-İST.
Kayıt Tarihi : 3.9.2017 11:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Zaman ve düşündürdükleri...E.Ö.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!