Zamansızdı, sen ben ve aşkımız
Soluğumuz havada şarkımız dilimizde
İçimizde bir yerlerde, bu kış gününde
Kömür ateşi kıvamında bir sıcaklıktı kalbimiz
Ve kuru yaprak gibiydi son aşkımız
Senin beni beklediğin günleri özledim
Belki seninle bir yalnızlıktı beklentim
Anlamıyorum ne bu şehri ne bu kışı.
Sen olmadan anlamıyorum...
Seninleydi kalabalığı kimsenin olmadığı sokakların
Sen ben ve kış kahramanıydık bu son romanın
Ben yenilmiş yorgunuydum hayatın.
Zaten hayat çocukluk zamanlarında
Köşe başı bakkalında şeker, sakız macerasıydı
Ne ben bildim o şekerin tadını
Ne sen anladın kışın zamansızlığını
Kayıt Tarihi : 30.7.2008 11:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!