Zamansız Kokuyorsun Şiiri - Erol Akalın

ZAMANSIZ KOKUYORSUN

sıfır4-sıfır7-2bin4
ilk gelişindi,
ilkini saymazsak.
o zamandan buyana
yirmi bir upuzun gün,
sabahı edemediğim
yirmi bir berbat gece geçti.
zola'nın meyhanesine davetli olduğumuz o ilk zamana geri dönersek

ilkinde, bu hayalet şehirden kovdun.
diğerinde, dönmemi istedin.

ilkinde, “dokunduğun her yer yalnızlığın başkenti oluyordu
diğerinde, coşkunun ve umudun sembolü.

ilkinde, ağustosun ortasında lapa lapa kar yağıyordu
soğuktu
firar kokuyordu hava.
diğerinde, yusyuvarlaktı ay ışığın.

ilkinde, hak-ettiğim için,
diğerinde, hak-ettiğin için öptün.

hadi gel!
Susanna Tamoro’yla
tanıştırmak istiyorum seni.
Yüreğinin götürdüğü yerde sesli düşünüyor şimdi.
biraz önce cepheden döndü
Roza Luxemburg'da burda
mektup yazıyor sevgilisine.
Barthes’in “seni seviyorum”a düşmanlığı,
hiç sevimli olmasa da.
“Aşkı bile beceremiyorum-u”
söylenip duruyor Ahmet Kaya.
bir tek yalnız adam Gao Xingjian’dan şüpheleniyorum.
seni tanıdıktan sonra öldüreceğimden korkuyorum onu.
sen güneşten bir kıvılcım daha çalıyorsun ya.

gerçeğin anlatılanla bir ilgisi yok.
benimkisi ta başından koleraydı
önce sana sonra da tüm şehre yayıldı.