Zamansız Koku Şiiri - Mesut Yüksel

Kapağı aralandığında o ikonik şişenin,
zamandan kopuk bir esinti yükselir;
gizli bir kapı gibi aralar geçmişi.

Birden çözülür odanın ağır sessizliği;
anıların görünmez nefesi dolar içime,
Ruhumu ince bir tül misali sararak.
Tenimde dolaşan bu buğulu dokunuş,
eski bir mabedin gölgesinden
usulca süzülen tütsüyü anımsatır.

Belleğimi büyüleyen bu koku,
seni çağırır her katmanında.
Açılışında, unutulmuş kıyılara sürükler beni;
orta notasındaysa çiçeklerin fısıltısı
yeni bir baharı kurar etrafıma.
Kalp notasına vardığımda,
zamansız bir sır açılır içimde.

İşte orada, en derin yerinde,
kalbimin yeniden attığı o kokuda,
ölmeden, bir ömür yaşayacak.