Zamansız Kahkaha Şiiri - Goncagül Çolak

Eskiden çok büyük gülümsemelerim vardı
Olur olmaz,zamansız kahkalarım.
Sabah güneşe aşık
Gece Ay'a sevdalı
Hayat kokan bir kadındım.
Yüzümü güneşe döner
Derin bir nefeste şükrederdim.
Zaman girdabında kaybolacağımı
Gecenin sonsuzluğuna karışacağımı
Hiç hesaba katmamıştım.
Çok çabuk unutmuştum kendimi
Her yolumun kesiştiği
Benden bir parça almış
Ve ben eksilmiştim.
İçimde salıncak kuran o çocuk
Şimdi derinlerimde bir yerde
Ve ben onu duyamıyorum.
Omuzlarıma yüklenen ağırlığın,
Hissettiğim yorgunluğun gölgesinde
İki odanın en karanlık köşesinde
Elimde kalem,kağıt
Yüreğimde sızlayan yanım ile başbaşayım.