İnsandan önce başlar,
Bilinmeyen o zaman.
Dünyaya ayak bastı,
Fi tarihinde insan.
Günler, aylar, yıllar, hatta yüzyıllar,
Kanat takıp uçarlar
İnsanlar geçerken,
Şöyle bir dünyaya uğrar.
Bir süre oyalanıp, yola revan olurlar.
Kimse bilmez yolculuk nerede son bulacak,
Dünyaya gelen insan,
Durmadan zaman harcar.
Kısasa kısas yapar,
Zaman da onu harcar.
Zamanı olmayanlar,
Karşıdan bakıp geçer.
Ağzını açar makber,
Acıkınca insan yer.
Biraz zamanı olanlar,
Zamanı dolanları,
Getirip mezara koyarlar.
Okunur fatihalar, dua eder insanlar,
Kımıldanır mevtalar,
Sevinip mutlu olur,
O zamansız insanlar.
Kayıt Tarihi : 24.5.2012 21:17:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Adem Uysal](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/05/24/zamansiz-insanlar-2.jpg)
yazan yürek kaleminiz daim daim olsun saygılarımla +10 ANT
Yüreğiniz var olsun abi...gerçekten işlenmesi gerek bir konuydu ve siz bunu çok güzel bir şekilde eser haline getirmissiniz......kutluyorum sağlıcakla ......
çoğunluk tarafından unutulsalar
hep yaşıyor, aramızdalar
TÜM YORUMLAR (15)