Zamansız İnsan Şiiri - Zeynep Karaaslan

Ayın güneşi boğuşunu izliyor zaman
Akrep, yelkovan olmuş insanlar
Başım dönüyor izleyemiyorum güneşin batışınıda
Duruyorum hızlıca geçen zamanın tam ortasında
Sanki zaman duruyor tam olduğum noktada
Bazen bir salyangoz gibi sabırsızlıkla beklerken
Bazen bir rüzgar gibi esmiş geçmiş
İnsansız zaman olmazmış, zamansız insan
Telaşsız, heyecansız yaşarken anlıyorum.
Gördüklerim, yaşadıklarım, bildiklerim şahitlik ediyor bana
Bir ben varım, benden öte benden olmayan
Bir zaman var, benden öte benden olan...