Zamansal bir çöküntü kıyısında
kalmış gibi...
öyle karmaşık ki bağlarım
öyle kaçmaya meyilli ki
kuşlarım
sonsuz sonbaharlara gebe sanki sabahlarım
ağaçlarım soyunuyor bir bir
Sen benim sarhoşluğumsun
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Devamını Oku
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
En çok o işte..
"Umut bitmeyen çoraklık..." Atalet... İpe un seren hatır tanımazlık, vefasızlık kısaca..
Yoksa zamanın ne suçu var..
O gelir, geçer.. Biz adını veririz.. Takvimlere bir bir yazarak.. "Gün, hafta, ay, yıl.."
Hatta asır..
Hissiyatını kaybeden verimsizliktir gerçek suçlu..
Kimdeyse, o...
Tebrikler şiire Ayşe Hanım..
ne karamsar ne umutvar bir şiirdi istemsiz zamanda kaybolmuş bir ruhhali tanımlaması ki çok uygundu derinlere-farklıydı özeldi şahsına münhasırdı güzeldi şiir tebriklerimle
Kuşlar!
Ah o kuşlar!
Nasıl da can atarlar uçmaya...
Nasıl da düşkündürler özgürlüklerine...
Ama bilmezler, bilmezler işte...
Onların her kanat çırpışı, uzaklaşmaktır bizde...
Uzakların özlem masallarını yazar, bu bitimsiz masallara kilitlediği gözlerimize...
Hayat böylece uçup gider avuçlarımızla kucakladığımız evrenden, gökyüzüne...
Bu nasıl bir "Zamansız Hissiyat" bilinmez...
Bilenen o ki, bizler hep o bilinmeyenlerin sevdasında yaşayacağız...
Yüreğine sağlık, ömrüne bereket sevgili şairem...
Nicelerine inşaAllah...
Sevgilerimle...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta