Yaşam mı boş, ben mi bilemedim!
Birgün olsun, hiç gönülden gülemedim.
Ben mutsuzken, mutsuz insan göremedim.
Neyleyeyim, vakitsiz gelen baharı...
Dert vardı, derman yoktu; dünyamda.
Bir batağa düştüm, battım battım da.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Evet bazı insanların ruh yaşı kimlik yaşını geçiyor hayatta
bazen hayat hep önden gider
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta