Zamansız Göç Şiiri - Murtaza Ekici

ZAMANSIZ GÖÇ

Bir bahar günüydü çekip giderken
Ansızın hayata veda ederken
Feryatlar yükseldi vakit çok erken
Giden hiç duymadı ağlayanları

Göz kapandı sonsuz uykuya daldı
Benim dedikleri dünyada kaldı
Son bir defa daha hüsrana saldı
Varlığına ümit bağlayanları

Birer birer söndü yanan ışıklar
Can dostum saçıma düşürdü aklar
Görmedi gözleri, duymaz kulaklar
Kendi için yürek dağlayanları

Murtaza sakınmaz gözün budaktan
Ne gelirse gelsin razıyım Hak’tan
Rabbim defalarca uyardı çoktan
Yalan ile gönül eyleyenleri
Dünyayı ahrete yeğleyenleri