Zamansız Gittin Şiiri - Mehmet Sıddık Kaya

Kimselere bakmazken gözlerim,
Ben gözlerinde hapsolmuştum.
Kimselere güvenmezdi yüreğim,
Sen yüreğimde taht kurmuştun.
Ben bir ömür sürer sanmıştım,
Sen ansızın kaybolmuştun.
Oysa ne çok şeye heves etmiştik,
Ne çok şeyi birlikte düşlemiştik.
Zamansız gittin.
Kursağımda kaldı heveslerim,
Zamansız gittin.
Tutkunu olduğum bakışlarında kaldı gözlerim.
Hasret türküleri yalnızlığımı okşarken,
Demli bir çay kıvamında, buram buram kokuyordun odamda.
Sanki hiç gitmemiş gibiydin.
Herkeslerken saklamıştım gittiğini,
Hiçimse yalnız sanmasın diye, beni.
Tek başıma bir dünyaya sığdırmıştım seni.
Sen yüreğimdeyken her şeye gücüm yeter sanıyordum.
Her şeyin üstesinden gelirim diyordum.
Olmadı, sensiz yapamadım.
Çünkü sen bende nefes gibiydin,
Ekmek gibi su gibiydin,
Sen benim yaşama sebebimdin.
Kimseler yanımda durmasa bile
Sen yanımda dururdun.
Gittin, bir başıma bıraktın beni.
Sana kırgınım.
Birlikte kurduğumuz düşlerin katili oldun,
Buna rağmen halen senden vazgeçemeyen yüreğime kırgınım.
Tek başıma bu aşkı yaşatmak gibi bir işe kalkıştım,
Kendime kırgınım.
Biliyorum, bir gün herkes göçüp gidecek bu dünyadan
Ama vedasız gidişler insanı ağır yaralar,
Bu yüzden en çokta zamansız gidişlere kırgınım.