Zamansız Gidiş Şiiri - Süleyman Tan

Seher yeli miydin bir hışımla geçtin bu diyardan,
Ne bu yürek ne doğduğum yöre dayanamadı.
Nasıl vazgeçtin o güzelim yapraklardan, durmadan dinlenmeden.
Olmadan günüm doğmadan gülüm daha yanıma gelmeden….

Gel ki göreyim yüzünü son kez,
Gel etme dinle bir kez,
Süreyim ellerimi canına yüreğinin üzerine.
Bu dünyadan göçüp gitmeden.

Kaynattın yüreğimdeki ıslak göz yaşlarımı,
Nefes alamaz oldum feryatla çıktı ta derinden,
Gidişin son olmadı yakışmadın kara toprağa.
Kapatamam açık gider bu yolda gözlerimi…

Nasıl geçer boğazımdan kuru ekmeğim,
Umudum sen olunca doyuyordu yüreğim,
Suskunluğumda kifayetsiz kalan sözlerim,dillerim.
Vedalaşırken ağlaşır oldu suyu kurumuş gözlerim…

Şöyle bir seyrettim dağı ovayı,
Arkamda bıraktım boz benekli sılayı.
Yazar oldu kalemim de bu feryadı tasayı.
Daha neyimi alacaksın GERİ VER SOL YANIMI.

Biricik Teyzoğlum ALİ' ye ithaf olunur........