Zamansız Gelen Ayrılık

Varlığın ay gibi geceye ışık saçıyor
Yokluğun aysız bir gece gibi gönlümü karartıyor
Aramıza mesafeler de girse
Bir kuş misali gelmek isterdim yanına

Gönlüm zorla tutuşmuştu bu hırçın yangına
Seni tanımazdan önce kayıp bir bahaydım oysa
Beni tanıdığını bilmiyordum o an a kadar
Ayrılığımız zamansız oldu aslında

Bir umut yağdı üzerime o gün
Yokluğum ile baş başa iken
Gönlünde olmadığımı bildiğim halde aklımda hep sen vardın
Halim budur ki seni düşünürken, kendimi unutuyorum

Karanlık geceme bir ay gibi doğdun
Gecelerim sensizdi ama
Aklım sendeydi oysa
Ayrılığımız zamansız oldu aslında

Kelimeler kifayetsiz kalıyor şimdi
Özlemle dolu kalbimi anlatacak kelime bulamıyorum
Senden uzakta ve yalnızım
Ruhumun kaybolduğu yere demir atmış, çaresiz bekliyorum
Zamansız gelen ayrılığımızı yazıyorum...